Historię przedstawię w telegraficznym skrócie chronologicznie wg dat. Nie znajdziecie tu opisów co, dlaczego i kiedy, bo nie przepadam za historią ale jeśli ktoś jest ciekawy to na pewno znajdzie w necie dokładniejsze informacje.
II- VIII wiek okres królestwa Śriwidżaja - stolica królestwa znajdowała się na Sumatrze w Indonezji i sięgało przez Indonezję na północ do Tajlandii. Wiele przedmiotów z tego okresu znaleziono w Chaiya w prowincji Surat Thani- w 1 z najstarszych miast Tajlandii.
VI-XIII wiek okres królewstwa Dwarawati (królestwo Monów) - Monowie przynależący pierwotnie do misjonarskiego plemienia z Indii przybyli do Tajlandii z południowych Chin i zawiązali luźny związek państw miast, którego stolicą było prawdopodobnie Nakhon Pathom.
VIII-XIII wiek okres Khmerów. W szczytowym okresie swojego rozwoju imperium Khmerów ze słynną stolicą Angkor Wat dominował w całej Azji Południowo Wschodniej. Khmerowie budowali wspaniałe świątynie i miasta a część odrestaurowanych świątyń można podziwiać do dziś.
1259-1558 okres królestwa Lan Na zajmujący północno wschodni obszar Tajlandii. Królestwo przetrwało 3 stulecia aż do czasu podbicia przez Birmańczyków, którzy traktowali te tereny później jako bazę wypadową do wali z Ajutthają
1238-1360 Okres królestwa Sukhothai - kiedy potęga Angkoru zaczęła słabnąc władze zaczęli stopniowo w okolicach Sukhothai zajmować tajscy władcy. Większość osiągnięć królestwa przypisuje się królowi Ramie Kamhengowi (pan 1279-1298). Jego panowanie stało się początkiem tzw. Złotego Okresy w historii Tajlandii. Rozwinął szkolnictwo, kulturę, sztukę, wprowadził alfabet tajski. Pod jego okiem architekci i rzemieślnicy rozwinęli własny styl, uważany do dziś za najbardziej wyrafinowany. Król ten rozwinął buddyzm theravada i kierował się wartościami buddyzmu w polityce co przyniosło królestwo pokój i dobrobyt jakiego nie osiagnięto w żadnym z wcześniejszych królestw
1350-1767 Królestwo Ajutthaja - Jeden z władców Sukhothai został zmuszony przez epidemię cholery w 1351 roku do przeniesienia się z zajmowanych terenów na tereny Ajutthaj otoczone rzekami nielel ze wszystkich stron. Przyją wówczas imię Ramy Thibodi i przystąpił to powiększania swego królestwa. w 1569 roku Ajutthaja została splądrowana przez Birmańczyków, którzy wywieźli prawie cały dwór i mieszkańców do Pegu. Klęskę w kocu pomszczono w 1584 roku. W tym czasie do Ajutthai zaczęli przybywać Europejczycy. W 1511 roku ambasadę założyła Portugalia, sto lat później Holandia, w 1621 Duńczycy a w 1662 Francuzi. Europejscy kupcy i dyplomaci byli pęłni podziwu dla wspaniałości Ajutthai, która w tym czasie była najbardziej okazałym miaste w Azji Południowo Wschodniej.
Ajutthai ciagle zagrażali Birmańczycy więc postanowiono przenieść stolice trochę dalej, do Bangkoku
1783 do dziś Dynasta Czakri. Do władzy doszedł Rama I który w 1782 przeniósł stolicę na wyspę Rattankosin w obecnym Bangkoku
TAJLANDIA WSPÓŁCZESNA-- Druga połowa XIX zaznaczyła się znaczną
modernizacją kraju, prowadzoną przez panujących monarchów. Zniesione zostało niewolnictwo, umożliwiano młodzieży podejmowanie studiów za granicą, zawarto liczne traktaty gospodarczo-handlowe z państwami europejskimi. Tajlandia (ówcześnie Syjam) stała się w XIX w.
najpotężniejszym państwem Azji Południowo-Wschodniej.
W I wojnie światowej Tajlandia walczyła po stronie Ententy. W II wojnie była co prawda sprzymierzeńcem Japonii, ale w rzeczywistości nie brała w ogóle udziału w walkach.
W 1932 r. Tajlandia stała się
monarchią konstytucyjną . W 1946r. koronę państwa przejął Rama IX, panujący w Tajlandii do dziś. W 1950 zawarto porozumienie polityczno-gospodarcze ze Stanami Zjednoczonymi. Zezwolono USA zakładania baz wojskowych na terenie Tajlandii, które były wykorzystywane przez USA do walki w Wietnami
Sytuacja w powojennej Tajlandii była bardzo niestabilna. Doszło do licznych zamachów stanu i zmian rządów. Władzę sprawowała wówczas
junta wojskowa. Dopiero w 1992 r., po wyborach parlamentarnych, utworzony został rząd koalicyjny, na którego czele stanął premier Chuan Leekpai.
Był to pierwszy od prawie 30 lat premier, nie mający oparcia w wojsku. Zniesiona została, wprowadzona w 1976 r., ustawa o stanie wyjątkowym. Przestała także obowiązywać ustawa o nieograniczonych prawach wojska do interweniowania we wszystkie wewnętrzne sprawy państwa i tłumienia społecznych napięć i konfliktów. W 1993 r. Tajlandia przystąpiła do
Ruchu Państw Niezaangażowanych.
Obecnie rządzący król Bhumibol Adulyadej, zwany Ramą IX jest najdłużej panującym w historii Siamu (i Tajlandii oczywiście też). Urodził się w Cambridge w USA, gdzie wychowywał się i chodził do szkół. Królem został w 1946 roku, ale oficjalna koronacje odbyła się w 1950 roku. Rama IX z dynasti Czakri przetrwał 20 zmian na stanowisku premiera, 16 konstytucji i 18 zamachów stanu, odrodzenie demokracji w latach 80. i ostatni kryzys rządowy, rozpoczęty przez kontrowersyjnego, populistycznego premiera Thaksina Shinawatrę. 81-letni monarcha, starszy stażem na tronie o 6 lat od angielskiej królowej Elżbiety II, cieszy się wśród poddanych szacunkiem, który dla europejskich monarchów jest już tylko wspomnieniem. Jest to postać w Tajlandii uwielbiana. Panuje tutaj widoczny gołym okiem kult jego osoby. W każdym mieście widuje się jego wielkie portrety na poczesnych miejscach, a flagom Tajlandii gęsto wiszącym w tym kraju, zawsze towarzyszą żółte flagi królewskie. Król uznawany jest za autorytet absolutny. Jego poczynań, ani wypowiedzi nie odważy krytykować się żadna gazeta, choćby były najbardziej bzdurne. Prasa jest w teorii wolna, ale karą za obrazę majestatu jest do siedmiu lat więzienia. A gdzie kończy się rozsądna krytyka, a zaczyna obraza majestatu decyduje niezawisły, ale jednak w służbie króla, sędzia, więc nikt woli nie ryzykować. Podobnie jest z ludźmi, którzy w zaciszu domowym rozmawiają na temat monarchii całkiem otwarcie. Uważa się, że obecny król jest bardzo dobrym władcą Tajlandii. Za jego rządów Tajlandia nawiązała sojusz z USA, który przetrwał konflikty zbrojne w Korei, Wietnamie, Kambodży i ma się dobrze do dziś. Niewątpliwie brak zaangażowania zbrojnego Tajlandii w jakiekolwiek wojny naszego stulecia, jest przyczynkiem relatywnie dobrej pozycji gospodarczej Tajlandii w Azji Południowo Wschodniej. 
