Owoce Tajlandii --> te wyjątkowe

drzewo smoczego owocu Smoczy owoc Tajska nazwa: Khanun Dostępność: Grudzień - Czerwiec Mój absolutny number one. Pycha!!! Smoczy owoc zawdzięcza swoją nazwę fantazyjnemu kształtowi, przypominającemu fioletowe płomienie. Jest podłużny, wielkości grapefruita. Po rozkrojeniu jest biały lub jasnofioletowy z widocznymi, licznymi czarnymi kropkami. Zjada się miąższ bez skórki; owoc nie ma twardej pestki. Cierpki i kwaśny w smaku, konsystencją przypomina nektarynkę. Często serwowany na deser w restauracjach. Mangostynka Tajska nazwa: Mang Khut Dostępność: Kwiecień - Wrzesień   Południowa Tajlandia, a zwłaszcza obszar wokół Surat Thani blisko Phuket i Koh Samui jest najpopularniejszym terenem upraw mangostynek, będących w całym kraju symbolem pory deszczowej. Ten wspaniały owoc ma grubą brązowo czerwoną łupinę, wewnątrz której kryją się soczyste słodko kwaśne cząstki z lekko cierpką nutą. Im więcej cząstek jest w łupince tym mniej zawiera ona pestek. Najłatwiej obiera się przy użyciu noża, którym rozkrawamy skórę w połowie i rozdzielamy na dwie części. Jest to zwyczajowy tajski lekki deser po posiłku. Mniam mniam pycha :-)
Rambutan Tajska nazwa: Ngo Dostępność: Maj - Wrzesień Rubinowo czerwony Rambutan pokryty zielonymi włoskami jest jednym z najbardziej atrakcyjnych tajskich owoców. Jest również jednym z najlepszych. Tajskie Rambutany są  uważane za znakomite , ich słodycz stymuluje duże ilości eksportowanych owoców zarówno świeżych jak i puszkowanych.  Uprawiany jest w rejonie Chanthaburi and southern i SuratThani zaopatrując blisko położone Bangkok, Phuket i Samui.
Tamarind Tajska nazwa: Makham wan Dostępność: Grudzień - Marzec "Owoc o nazwie popularnego sosu, ma tą samą nutę smakową - słodko kwaśny. Po obraniu zwykle jest jedzony świeży, lub gotowany w wodzie daj odświeżający napój. Inna, bardziej kwaśna odmiana jest używana w różnych potrawach dla aromatyzowania smaku" Tego owocu nie jadłam przyznaję.

Kokos Tajska nazwa: Ma-phrao Dostępność: cały rok Kokosy zajmują podobne miejsce w tajskiej kuchni jak ziemniaki w polskiej. Mleko kokosowe jest składnikiem wielu zup i potraw curry; po zagęszczeniu lub jako wiórki, używane jest do przygotowywania różnych deserów, zwłaszcza w kompozycji z kleistym ryżem, jako chrupiące wióry gotowane w brązowym syropie cukrowym i niezliczonej ilości innych przepisów. Młode, zielone kokosy są pełne soku i mają miękki miąższ. Serwowane są jako mocno schłodzony świeżo otwarty orzech, z którego wypija się orzeźwiający napój przez słomkę. Miąższ można jeść łyżeczką. W dojrzałym owocu nie ma już soku, za to miąższ staje się gęsty i bardzo smaczny.

Gujawa Tajska nazwa: Farang Dostępność: cały rok Nikt nie wie dlaczego Tajowie nazywają Gujwę tak samo jak Europejczyków. Prawdopodobnie, fakt pochodzenia tego owocu z Hiszpanii miał z tym coś wspólnego. Niezależnie od domysłów Gujawa jest jednym z bardziej popularnych owoców na przekąski, jedzonych zarówno z dojrzałych jak i zielonych owoców, często z dodatkiem cukru i soli.  Owoc także zmienia barwę wraz z dojrzewaniem. Jest to po kolei barwa- zielona, jasnożółta lub jasnoróżowa.

tak rośnie mango Mango Tajska nazwa: Ma-muang Dostępność: Marzec - Czerwiec Ci którzy znają mango głównie z puszek lub terenów innych niż Azja, mogą odkryć całkiem nowy smak. Na tajskich rynkach występuje kilkanaście odmian, głównie szczepy niedostępne nigdzie indziej. Koneserzy tego owocu z sąsiednich krajów importują z Tajlandii ponad 3tys ton rocznie. Tajowie jedzą mango na wiele sposobów, zależnie od rodzaju owocu. Niektóre odmiany serwowane w czasie maksymalnej dojrzałości podawane są na kulach kleistego ryżu z polewą mleka kokosowego są ulubionym deserem. Jasno żółte ok rong i nieco ciemniejsze nam dok mai szczególnie nadają się do tego celu. Inne rodzaje, takie jak kiao sa woei są chętnie spożywane w sałatkach, gdy ich skórka jest wciąż głeboko zielona, a miąższ jeszcze całkiem biały. Mango bywa także marynowane ma-muang dong, podawane w syropie ma-muang chae im solone i suszone ma-muang khem lub przetwarzane na dżemy lub pikantne sosy.

Durian Tajska nazwa: Thurian Dostępność: Maj - Sierpień Niezwykły, najbardziej egzotyczny z owoców, nazywany królem owoców. Durian jest niezwykłym połączeniem smaku i zapachu. Wielki owoc, wygląda jak głowa kolczatej maczugi. W środku znajdują się biało-żółte cząstki. Konsystencja przypomina banana. Słodko kwaśny smak jest nieporównywalny do niczego. Bardzo intensywny zapach przypominający ser pleśniowy lub zgniłe jaja, jest powodem zakazu jego wywozu i transportu publicznymi środkami komunikacji. Także wiele hoteli zabrania wnoszenia Durianów na ich teren. Zapach Duriana utrzymuje się bowiem w pomieszczeniach tygodniami, a jego specyfika powoduje ma tak samo dużo wielbicieli jak i wrogów. Trzeba go koniecznie spróbować.

Słodkie jabłko różane "Rose apple" Tajska nazwa: Noi-na Dostępność: cały rok Owoc ten ma kształt małej gruszki, intensywna czerwona skórka przypomina w dotyku wosk. Je się go pokrojonego w kawałeczki lub tak jak polską gruszkę, gdyż niejadalne gniazdo nasienne znajduje się u podstawy owocu. Jabłko to ma słodki gruszkowo - jabłkowy smak i konsystencję. Jest bardzo popularny i można go kupić na wszystkich straganach i w budkach z owocami. Liczi Tajska nazwa: Lin-chi Dostępność: Kwiecień - Czerwiec Pierwotnie ten sławny, delikatny owoc był importowany wyłącznie z Chin i sprzedawany w bardzo wysokich cenach. Dziś, powstało wiele sadów lichie w północnej Tajlandii co radykalnie zmieniło ceny.  Kilka odmian ma słodki smak z delikatna cierpką nutą. Dostępne w Tajlandii odmiany mają kolory od rózowego do ciemnoczerwonego. Poza sezonem dostepny jest puszkowany w syropie. Doskonały jako deser po schłodzeniu. Serwowany zimny w kieliszku ze zmrożoną wódką.  Longan Tajska nazwa: Lumyai Dostępność: czerwiec-wrzesień Owoc longana wielkością i kształtem podobny jest do liczi. Okrągły o średnicy około 4 cm. Pod cieniutką, suchą, gładką, żółto - brązową skorupką kryje się biały przeźroczysty, jadalny miąższ spod którego widać ciemne okrągłe nasiono. Wygląd ten, nieco przypomina oko, stąd potoczna nazwa longana – Smocze oko w Chinach, a Kocie oko w Malezji. Smak longana przypomina liczi lub rambutan. Jest bardzo słodki, galaretowaty. Można go spożywać na surowo, jako dodatek do sałatek owocowych i innych deserów. W kuchni azjatyckiej dodawany jest również do zup. Najwięcej rośnie ich na północy kraju (głównie w Chiang Mai), choć ja akurat najadłam się ich w Surat Thani na południu.